Ακόμα, χώρος ζωντανός με ανθρώπινα πρόσωπα
Μην περιμενετε να κινδυνολογήσω για την κατάσταση στην Κυψέλη. Είναι της μόδας να δηλώνουμε ότι η τάδε περιοχή είναι γκέτο και επομένως επικίνδυνη. Τελευταίο της θύμα η Βικτώρια σ’ ένα ρεπορτάζ αθηναϊκής εφημερίδας. Είναι να γελάει κανείς, μια καθαρά αστική περιοχή που συγκεντρώνει ένα συμπαθή πληθυσμό από ξένους μετανάστες, να ανακηρύσσεται σε μέρος που οι έντιμοι πολίτες πρέπει να αποφεύγουν. Μιλάω για τη Βικτώρια, επειδή είναι η γειτονιά που μεγάλωσα και πονώ ακόμα, κάτι γνωστό άλλωστε από τα βιβλία μου. Σε ό,τι αφορά την Κυψέλη θα μπορούσα να σας απαριθμήσω πολλά μειονεκτήματα και σκοτεινές πλευρές της. Να πω πρώτα για τα σκουπίδια της αγοράς και γενικότερα των δρόμων. Ο δήμαρχος μου είπε κάποτε προσωπικά: «Αλίμονο αν λύσουμε αυτό το πρόβλημα μόνο, θα θεωρήσω ότι έχω αποτύχει». Ο συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα κ. Κακλαμάνης υποσχέθηκε ακόμα να λύσει και το πρόβλημα του κτίσματος και της λειτουργίας της Αγοράς, μετατρέποντάς το σε χώρο πολιτιστικό με καφέ και ωραία μαγαζιά. Ούτε αυτό το έκανε. Βέβαια πρέπει να πω, ότι ο χώρος της Αγοράς λειτουργεί, για την ώρα, από έναν φορέα, που αν δεν κάνω λάθος πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει ζωντάνια και ποικίλες εκδηλώσεις. Οι περίοικοι μου παρουσίασαν μια επιστολή - καταγγελία γι’ αυτήν την κατάσταση του «θορύβου και της αναρχίας», όπως θεωρούν και μου είπαν να υπογράψω. Αρνήθηκα.
Η Κυψέλη μπορεί να υποφέρει από πολλά, αλλά είναι ακόμα χώρος ζωντανός, ιδίως η Φωκίωνος. Οι καφετέριές της δεν είναι όλες καλές. Πηγαίνω στην επαρχία και βλέπω κάτι καφετέριες κούκλες. Εδώ στην Φωκίωνος το κακό γούστο περισσεύει. Περισσεύουν και οι μαύροι με τα cd, αλλά δεν βλάπτουν κανέναν. Ακούω ότι μεταξύ τους έχουν κόντρες. Μήπως όμως κι εμείς δεν έχουμε κόντρες μεταξύ μας, κάτι παραδοσιακά ελληνικό; Υπάρχει ακόμα βρωμιά στην Κυψέλη – οι πολίτες δεν αγαπούν την πόλη. Το οδόστρωμα στα στενά και στις κεντρικές αρτηρίες, όπως η Παξών, λόγου χάρη, μόνο κατ’ ευφημισμόν φέρει αυτό το όνομα. Δεν υπάρχει ακόμα χώρος για πάρκινγκ. Και πού υπάρχει στην Αθήνα; Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει γιατί δεν έχω αυτοκίνητο. Ως πολίτης όμως αισθάνομαι ότι κάτι πρέπει να γίνει.
Υπάρχουν πολλά στην Κυψέλη που μ’ ενοχλούν αλλά, όταν κατεβαίνω από τα βόρεια προάστια, που η ελεεινή θερινή ζέστη των κλιματιστικών και του μπετόν με εξορίζει τους θερινούς μήνες, ανασαίνω. Βλέπω επιτέλους ανθρώπινα πρόσωπα, κι αν όλα τα ντυσίματα δεν είναι καλόγουστα, τουλάχιστον δεν προορίζονται για την πασαρέλα.
Πολλά περίεργα συμβαίνουν στην Κυψέλη. Τα παλιά διώροφα νεοκλασικά –και υπάρχουν ωραιότατα– έχουν καταντήσει παραφωνία ζωσμένα από τις πολυκατοικίες των εργολάβων, οι οποίοι από τα θεμέλια του ΚΚΕ μετακόμισαν στα ρετιρέ της Νέας Δημοκρατίας. Αν κάτι λυπάμαι για την Κυψέλη, την ίδια λύπη νιώθω για πολλές συνοικίες της Αθηνας. Κι αν χαίρομαι για κάτι, είναι ότι υπάρχει ζωή και ενέργεια σ’ αυτήν τη συνοικία, όπως σχεδόν σ’ όλη την πόλη. Να πω για τους μετανάστες της Κυψέλης; Ή μήπως να πω για κάποιους βουλευτές του ΛΑΟΣ στην τηλεόραση που φωνασκούν: «Να τους αδειάσουμε»; Και γιατί να μην αδειάσουμε το ΛΑΟΣ από τη Βουλή; Το έχω πει πολλές φορές, πόσο χαίρομαι που η ελληνική γλώσσα ύστερα από συρρίκνωση χρόνων έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και μέρος της Ανατολής. Τώρα αν οι νόμοι για τη μετανάστευση είναι κουτσοί, κι αν κάποιοι από αυτούς τους ξένους μας είναι παραβατικοί, τι μπορώ να πω εγώ; Μήπως κι εγώ που γράφω, συγκρινόμενος με το όλο σύστημα, παραβατικός δεν είμαι;
* Ο Μένης Κουμανταρέας είναι συγγραφέας.
Μην περιμενετε να κινδυνολογήσω για την κατάσταση στην Κυψέλη. Είναι της μόδας να δηλώνουμε ότι η τάδε περιοχή είναι γκέτο και επομένως επικίνδυνη. Τελευταίο της θύμα η Βικτώρια σ’ ένα ρεπορτάζ αθηναϊκής εφημερίδας. Είναι να γελάει κανείς, μια καθαρά αστική περιοχή που συγκεντρώνει ένα συμπαθή πληθυσμό από ξένους μετανάστες, να ανακηρύσσεται σε μέρος που οι έντιμοι πολίτες πρέπει να αποφεύγουν. Μιλάω για τη Βικτώρια, επειδή είναι η γειτονιά που μεγάλωσα και πονώ ακόμα, κάτι γνωστό άλλωστε από τα βιβλία μου. Σε ό,τι αφορά την Κυψέλη θα μπορούσα να σας απαριθμήσω πολλά μειονεκτήματα και σκοτεινές πλευρές της. Να πω πρώτα για τα σκουπίδια της αγοράς και γενικότερα των δρόμων. Ο δήμαρχος μου είπε κάποτε προσωπικά: «Αλίμονο αν λύσουμε αυτό το πρόβλημα μόνο, θα θεωρήσω ότι έχω αποτύχει». Ο συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα κ. Κακλαμάνης υποσχέθηκε ακόμα να λύσει και το πρόβλημα του κτίσματος και της λειτουργίας της Αγοράς, μετατρέποντάς το σε χώρο πολιτιστικό με καφέ και ωραία μαγαζιά. Ούτε αυτό το έκανε. Βέβαια πρέπει να πω, ότι ο χώρος της Αγοράς λειτουργεί, για την ώρα, από έναν φορέα, που αν δεν κάνω λάθος πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει ζωντάνια και ποικίλες εκδηλώσεις. Οι περίοικοι μου παρουσίασαν μια επιστολή - καταγγελία γι’ αυτήν την κατάσταση του «θορύβου και της αναρχίας», όπως θεωρούν και μου είπαν να υπογράψω. Αρνήθηκα.
Η Κυψέλη μπορεί να υποφέρει από πολλά, αλλά είναι ακόμα χώρος ζωντανός, ιδίως η Φωκίωνος. Οι καφετέριές της δεν είναι όλες καλές. Πηγαίνω στην επαρχία και βλέπω κάτι καφετέριες κούκλες. Εδώ στην Φωκίωνος το κακό γούστο περισσεύει. Περισσεύουν και οι μαύροι με τα cd, αλλά δεν βλάπτουν κανέναν. Ακούω ότι μεταξύ τους έχουν κόντρες. Μήπως όμως κι εμείς δεν έχουμε κόντρες μεταξύ μας, κάτι παραδοσιακά ελληνικό; Υπάρχει ακόμα βρωμιά στην Κυψέλη – οι πολίτες δεν αγαπούν την πόλη. Το οδόστρωμα στα στενά και στις κεντρικές αρτηρίες, όπως η Παξών, λόγου χάρη, μόνο κατ’ ευφημισμόν φέρει αυτό το όνομα. Δεν υπάρχει ακόμα χώρος για πάρκινγκ. Και πού υπάρχει στην Αθήνα; Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει γιατί δεν έχω αυτοκίνητο. Ως πολίτης όμως αισθάνομαι ότι κάτι πρέπει να γίνει.
Υπάρχουν πολλά στην Κυψέλη που μ’ ενοχλούν αλλά, όταν κατεβαίνω από τα βόρεια προάστια, που η ελεεινή θερινή ζέστη των κλιματιστικών και του μπετόν με εξορίζει τους θερινούς μήνες, ανασαίνω. Βλέπω επιτέλους ανθρώπινα πρόσωπα, κι αν όλα τα ντυσίματα δεν είναι καλόγουστα, τουλάχιστον δεν προορίζονται για την πασαρέλα.
Πολλά περίεργα συμβαίνουν στην Κυψέλη. Τα παλιά διώροφα νεοκλασικά –και υπάρχουν ωραιότατα– έχουν καταντήσει παραφωνία ζωσμένα από τις πολυκατοικίες των εργολάβων, οι οποίοι από τα θεμέλια του ΚΚΕ μετακόμισαν στα ρετιρέ της Νέας Δημοκρατίας. Αν κάτι λυπάμαι για την Κυψέλη, την ίδια λύπη νιώθω για πολλές συνοικίες της Αθηνας. Κι αν χαίρομαι για κάτι, είναι ότι υπάρχει ζωή και ενέργεια σ’ αυτήν τη συνοικία, όπως σχεδόν σ’ όλη την πόλη. Να πω για τους μετανάστες της Κυψέλης; Ή μήπως να πω για κάποιους βουλευτές του ΛΑΟΣ στην τηλεόραση που φωνασκούν: «Να τους αδειάσουμε»; Και γιατί να μην αδειάσουμε το ΛΑΟΣ από τη Βουλή; Το έχω πει πολλές φορές, πόσο χαίρομαι που η ελληνική γλώσσα ύστερα από συρρίκνωση χρόνων έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και μέρος της Ανατολής. Τώρα αν οι νόμοι για τη μετανάστευση είναι κουτσοί, κι αν κάποιοι από αυτούς τους ξένους μας είναι παραβατικοί, τι μπορώ να πω εγώ; Μήπως κι εγώ που γράφω, συγκρινόμενος με το όλο σύστημα, παραβατικός δεν είμαι;
* Ο Μένης Κουμανταρέας είναι συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου