My own private Kypseli

Ένα άρθρο του περιοδικού «Colours» έλεγε ότι η πρώτη πιο πυκνοκατοικημένη γειτονιά του κόσμου ήταν κάπου στο Τόκιο, κι η δεύτερη «Kipseli, Athens». Δεν είχε φωτογραφία, αλλά θα μπορούσα να τους είχα δώσει μία από το μπαλκόνι μου. Το διαμέρισμά μου είναι στον έκτο όροφο και από εκεί συνειδητοποιείς τι σημαίνει ακριβώς «δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη γειτονιά στον κόσμο». Στοιβαγμένα σπίτια-κουτιά, σκεπές από κεραίες, διπλοπαρκαρισμένα αμάξια, σώβρακα απλωμένα σε δορυφορικές κι άνθρωποι-μελισσούλες, πιο προφητικό όνομα απ' το «κυψέλη» δεν θα μπορούσαν να είχαν βρει κάποτε. Αν επιστρέφεις γρήγορα στο σπίτι μετά τη δουλειά, δεν θα καταλάβεις ποτέ τίποτα απ' όσα συμβαίνουν εδώ - πέρα απ' το πρόβλημα πάρκινγκ, την ασχήμια της και τη βρομιά.

Μέχρι τότε είχα μείνει σχεδόν παντού στην Αθήνα, από βόρεια προάστια στο κέντρο κι από άντεργκραουντ γειτονιές σε νότια προάστια. Δεν μπορούσα να μείνω στο ίδιο μέρος πάνω από δύο χρόνια. Μέχρι που ήρθα εδώ. Και κόλλησα. Ήταν η πρώτη γειτονιά όπου δέθηκα με ανθρώπους. Ειδικά στα προάστια, αυτοί οι τύποι με τα ψωνιακά τους και τους ψυχολόγους τους ντύνονταν ίδια, κουρεύονταν ίδια, μιλούσαν ίδια και δεν έλεγαν τίποτα απολύτως, όλοι πανομοιότυπα παγάκια της πόλης.

Οι πρώτοι γείτονες με τους οποίους έπιασα παρτίδες εδώ ήταν οι Ινδιάνοι απ' το Περού που μένουν στο ισόγειο της διπλανής πολυκατοικίας και παίζουν μουσική στους δρόμους. Κάθε φορά που κάνουν πρόβες, θέλω να πάρω το δρόμο για το Μάτσου Πίτσου... Για να το ξεπεράσω, πετάγομαι με τις σαγιονάρες να δω τι έχει μαγειρέψει ο Ντίνος, καλός μου φίλος που μένει παρακάτω, πιάνω κουβέντα με τον Βρετανό Ρόμπιν που πάντα βολτάρει στη γειτονιά με τη Λίζα, τη σκυλίτσα του, ή πάω για καφέ μέχρι τη Μαργαρίτα Μιχελάκου, γειτόνισσα επίσης, της λέω «φύγαμε για Περού», αλλά εκείνη μου αλλάζει γνώμη, και παίρνουμε κι οι δυο νοητικά απ' την κουζίνα της το δρόμο για το Μπουένος Άιρες.

Ύστερα γνώρισα τον Αφρικανό που έχει ανοίξει το υπόγειο ίντερνετ καφέ στη Ζακύνθου. Εκεί μέσα κάθομαι συνήθως και γράφω, με αφρικάνικη μουσική υπόκρουση και Βουλγάρες, Γιουγκοσλάβους, Αφρικανούς, Αλβανούς να μιλάνε στις κάμερες των διπλανών κομπιούτερ με φίλους απ' την πατρίδα - Βαβυλωνία...

Χαμηλά στην Κερκύρας είναι η Κατερίνα, μια κούκλα Πολωνή που έχει ινστιτούτο μανικιούρ. Μαζεύονται κι άλλες γειτόνισσες Πολωνές εκεί μέσα και μιλάμε για τα χρόνια του κομουνισμού - μετά από τόσες κουβέντες είναι πια σα να τα έζησα κι εγώ, φτου, να μην ξανάρθουν. Οι Πολωνές είναι κάτι σαν πρότυπο στην Κυψέλη - ξανθιά κι αγγελική ομορφιά, κάνει μπαμ ανάμεσα στο μαύρο...

Τους Αφρικανούς τους αγαπούν όλες οι φυλές στη γειτονιά, γιατί είναι οι πιο ήσυχοι και οι πιο χαλαροί. Ανοίγουν τα μαγαζιά τους... όποτε θέλουν. Με έχουν πείσει να βράζω όλα τα φαγητά σε γάλα καρύδας, γιατί ενυδατώνει τον οργανισμό, όλο προσθέτουν κάτι ρίζες στις συνταγές μου, πίνω πια χυμούς γκουάβα το πρωί, φορώ κρέμες σώματος για μαύρο δέρμα, αλλά μ' αρέσουν γιατί έχουν γκλίτερ μέσα, δοκιμάζω όλο κάτι κουτιά με μάσκες από αφρικάνικα φυτά που τελικά λαδώνουν τα δικά μου τα μαλλιά - οι μαύρες γυναίκες έχουν πιο σκληρά και ξηρά- αλλά να μη στηρίξω τις γειτόνισσες νέες επιχειρηματίες;

Η μεγαλύτερη περσόνα στη γειτονιά είναι η Γιώτα, που έχει το Powder, το κατάστημα με τα αξεσουάρ στη Ζακύνθου (και Κερκύρας περίπου). Κάποτε βρίσκονταν στο Κολωνάκι αυτό το μαγαζί κι είχε τρελή επιτυχία. Αλλά η Γιώτα «ήθελε γκέτο». Στο μαγαζί της θα αράξω, θα χαζέψω μαύρους και λευκούς που αγοράζουν χιπ-χοπ μενταγιόν για να κάνουν εντύπωση το βράδυ στο κλαμπ Lift, ‘80s χρυσές τσάντες, βραχιόλια με το σήμα του δολαρίου - σε τιμή γκέτο, ευτυχώς. Μόνιμο θέμα κουβέντας η μουσική. Κάποιος πελάτης τις προάλλες έβρισε τον 50 Cent κι έφυγε κλωτσηδόν απ' το μαγαζί.

Αν θέλεις να σου δώσω ένα μυστικό της Κυψέλης, είναι το Cute Fellows, ένα αφρικάνικο μαγαζί, Δροσοπούλου 39, που έχει ό,τι μπορεί να ποθεί ένας χιπ χόπερ - βρήκα ακόμη και μια μαύρη βελούδινη φόρμα που φορούσε ο Nelly σε ένα βίντεο κλιπ. Είναι ένα υπόγειο και δεν γεμίζει το μάτι, αλλά μπορείς εκεί να βρεις μπαντάνες για ράπερς, καπέλα με στρας NY, τεράστια τζάκετ με δράκους, ό,τι κυκλοφορούν μεγάλες εταιρείες όπως η FUBU αλλά σε τιμές για Αφρικανούς, όχι για Έλληνες.

Άλλο ένα μυστικό της Κυψέλης είναι το μαγαζί για μάγισσες στη Λέλας Καραγιάννη 34, όπου βρίσκεις ό,τι χρειάζεσαι για μάγια, κοκαλάκια νυχτερίδας, ολόκληρη τη νυχτερίδα, μανδραγόρα, νεκροκεφαλές, ερωτικά φίλτρα και βιβλία για το πώς τα αναμειγνύεις όλα αυτά. Ok, θα δώσω κι ένα τρίτο μυστικό: στα μαγαζιά των Κινέζων γύρω απ' τη Φωκίωνος πωλούνται για 4 ευρώ πορτοφόλια και τσάντες Hello Kitty!

Στην Κυψέλη έμαθα ότι το φαγητό δεν το πετάμε, αλλά βγαίνουμε το βράδυ να το δώσουμε στα αδέσποτα. Τα αδέσποτα σκυλιά κατοικοεδρεύουν στο Πεδίο του Άρεως, για τις αδέσποτες γάτες αφήνουμε φαγητό κάτω απ' τα παρκαρισμένα αμάξια ή σε εγκαταλελειμμένα σπίτια (στη δική μου περιφέρεια βρίσκεται το γατόσπιτο της Σκοπέλου, σε αυτές μου έχουν αναθέσει κάτι συνταξιούχοι φιλόζωοι, παλιοί Κυψελιώτες, να συνεισφέρω με τα δικά μου αποφάγια). Επίσης δεν πετάμε ποτέ παλιά ρούχα που έχουμε βαρεθεί. Τα αφήνουμε έξω από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και όποιοι χρειάζονται ρούχα ψάχνουν εκεί - άμεση ανακύκλωση.

Σαββατοκύριακα, στη δύση του ήλιου, θα πάω σίγουρα για τζόκινγκ στο Πεδίο του Άρεως. Τότε μαζεύονται όλοι. Μαύροι ποδοσφαιριστές, κορίτσια που κάνουν στίβο στον «Πανελλήνιο», σκέιτερς με αεροδυναμικά χτενίσματα, ακόμη και παππούδες με rollers (!!!) έτρεχαν δίπλα μου τις προάλλες, και σκόνταψαν σε κάτι διαφημιστικά φυλλάδια του μέντιουμ Oumar. Είναι το νέο μέντιουμ της γειτονιάς... Λες και δεν μας έφταναν τα περιττώματα σκυλιών στα πεζοδρόμια (για τις παλιές ηλικιωμένες Κυψελιώτισσες το μικροσκοπικό σκυλάκι είναι κάτι σαν απόδειξη της αριστοκρατικής καταγωγής τους - να κοιτάς πάντα κάτω), τώρα έχουμε και τα διαφημιστικά του Oumar σκορπισμένα παντού. (Με αφρικάνικα ξόρκια και μάγια, φέρνει αυτόν που έχεις ερωτευτεί στην αγκαλιά σου, μιλάμε για μεγάλο προμόσιον). Αυτά. Τώρα γιατί κόλλησα στην Κυψέλη, δεν ξέρω σίγουρα, ή για το χάος ή για το σουρεαλισμό. Ή γιατί είμαι κι εγώ σαν κι αυτή, ολίγον μπάχαλον...

ΔΙΑΜΟΝΗ

Οι τιμές ενοικίασης για γκαρσονιέρες κυμαίνονται από 250-300 ευρώ. Για αγορά νεόδμητου διαμερίσματος οι κατασκευαστές ζητάνε από 2.000-2400 ευρώ/τ.μ., ενώ για αγορά κατοικίας μεγαλύτερης των 120 τ.μ. και ηλικίας άνω των 20 ετών χρειάζονται περί τα 140.000 ευρώ. Για την αγορά γκαράζ απαιτούνται από 14.500-20.500 ευρώ, ενώ για ενοικίαση 130-180 ευρώ.

EMPTY SPACES

Στην Κυψέλη υπάρχουν αναξιοποίητα 1.200 εγκαταλειμμένα σπίτια.

CULTURE

Πολλά καφέ-μπαρ και εστιατόρια, κυρίως στην περιοχή της Φωκίωνος Νέγρη, 5 κινηματογράφοι αλλά και περισσότερα από 10 θέατρα στην περιοχή.

από την ΕΙΡΗΝΗ ΧΕΙΡΔΑΡΗ - LIFOLAND