Τα Σινεμά

Εκτός από τα πολλά θέατρα, η Κυψέλη είχε και έχει ακόμα πολλά σινεμά. Από τότε στη θέση τους έχουν παραμείνει το Αελλώ (έχει μετατραπεί σε multiplex), το Αλεξάνδρα, το Τριανόν και το Φιλίπ. Χαμόγελα φέρνει στη μνήμη των Κυψελιωτών η ανάμνηση του Νέγκρο. Εκεί πρωτοπαίχτηκαν πορνό ταινίες με τη μορφή της τσόντας. Τα αρσενικά μαζεύονταν περιμένοντας πότε θα διακοπεί η ταινία για να προβληθούν στην οθόνη οι επίμαχες σκηνές. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά την περίοδο της χούντας συνέρρεαν πλήθη στο συγκεκριμένο κινηματογράφο για να παρακολουθήσουν ερωτικές ταινίες. Πράξη που θεωρήθηκε τύπος αντίστασης, ιδιαίτερα αν περιμένεις και τους πρωταγωνιστές (π.χ. Γκουσγκούνη) με λαμπάδες στα χέρια.

Η ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ <<ΣΤΑΡ-ΣΥΣΤΕΜ>>

Η κινηματογραφική Φωκίωνος Νέγρη μπορεί να ‘ναι έναs κατασκευασμένοs μύθος, όμωs, η πραγματική με τα ζαχαροπλαστεία και τα βραδινά κέντρα τηs υπήρξε σημείο αναφοράς για το ελληνικό «σταρ σύστεμ» τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Η Φωκίωνος Νέγρη φτιάχτηκε τη δεκαετία του ‘30 πάνω στα ίχνη ενός ρέματος, το οποίο άρχιζε από τα Τουρκοβουνια και προχωρούσε προς τη μεριά που χαράχτηκε η οδόs Αριστοτέλους, και στις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 αποτέλεσε κοσμικό κέντρο τηs αστικήs κοινωνίαs τηs Kυψέλης, η οποία συγκέντρωνε αρκετούs καλλιτέχνες του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Εάν τα μεσημέρια στου Λουμίδη έμειναν στην ιστορία χάριν τηs φιλολογικήs παρέαs τηs νεότερης γενιάs ποιητών και διανοουμένων, τα βράδια στη Φωκίωνος Νέγρη έμειναν ανεξίτηλα στιs μνήμες αρκετών Αθηναίων, κοσμικών και μη, χάριν τηs ανάλαφρηs γοητείαs που ασκούσαν οι ζεν πρεμιε και οι λοιποί κινηματογραφικοί αστέρες τηs εποχήs. Το σλόγκαν «Κορίτσια ο Μπάρκουληs», το οποίο φέρεται να εκστομήθηκε για πρώτη φορά σε δρόμο τηs Kυψέλης, αποτυπώνει ανάγλυφα την ατμόσφαιρα μιαs αθηναϊκήs γειτονιάs η οποία τα βράδια απολάμβανε το μεταπολεμικό «νεοελληνικό θαύμα».

Παρόλα αυτά, η Κυψέλη μπορεί να καυχάται πωs ο ελληνικόs κινnματογράφος την τίμησε στα ανέμελα χρόνια τηs εφηβείαs του, διαλέγοντάς την δυο τρεις φορές για τίτλο σε ταινίες που γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Ομως, μέχρι εκεί. Μέχρι τα «γράμματα» στα πρώτα μέτρα του σελιλόιντ, Από κει κι ύστερα, ούτε οι χώροι, ούτε οι χαρακτήρες μεταφέρουν στο σημερινό θεατή αυτών των λίγων ταινιών κάποια σημαντική πληροφορία για την Κυψέλη. Ούτε η Μάρω Κοντού με το μπρίο τηs στο «Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη» ούτε ο Nικoς Ρίζος με καμώματά του ως «Γίγας τηs Κυψέλης»” ούτε ο Αλκης Γιαvακάς, ως πρωτοπαλίκαρο του αθηναϊκού υποκόσμου, στο «Ρεμάλι τηs Φωκίωvος Νέγρη». Άλλωστε, εκείνη την εποχή ρεμάλια στη Φωκίωνοs Νέγρη δεν υπήρχαν «παρά μονάχα στη φαντασία του Κώστα Καραγιάνvn», όπως λέει ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και θεατρικόs συγγραφέας Γιώργος Λαζαρίδης.

Το ζαχαροπλαστείο Σελεκτ, στη γωνία Φωκίωνος και Επτανήσου  ήταν το στέκι της παραγωγικότερης κινηματογραφικής-και θεατρικής-παρέας της εποχής με προεξέχοντες θαμώνες τον Νίκο Τσιφόρο, τον Αλέκο Σακελλαριο, τον Κώστα Πρετεντερη, τον Γιώργο Γιαννακοπουλο, τον Γιώργο Λαζαριδη, τον Ορέστη Λάσκο, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Νίκο Σταυρίδη.