Οδός Λειβαθούς, 30/03/2009:
Σ’ αυτή τη μικρή οδό, κάθετη στην Οδό Κυψέλης (Στάση Ιθάκης), που σύμφωνα με ΦΕΚ έχει χαρακτηριστεί ως πεζόδρομος, αλλά δεν έχει ακόμη πεζοδρομηθεί, ζει εδώ και πέντε χρόνια μια ελληνική οικογένεια. Η Έλενα, ο Σπύρος, οι δυο κόρες τους η οκτάχρονη Ζαϊρα, η εξάχρονη Κορίνα και η σκυλίτσα τους η Σεραφίνα.
Το σπίτι τους χτίστηκε το 1900. Ανακαινίστηκε από έναν Άγγλο το 1996 διατηρώντας τη πρόσοψη και την εσωτερική σκάλα του σπιτιού όπως ήταν και διαμόρφωσε έναν μεγάλο ενιαίο χώρο για καθιστικό. Από εκεί βλέπεις, τη πίσω πλευρά του σπιτιού όπου υπάρχει μια έκρηξη πρασίνου και φύσης σε τόσο στενό χώρο. Εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι κάτω υπάρχει ένας όμορφος κήπος με πανύψηλα δέντρα. Αυτά τα δέντρα έχουν γίνει θέμα και είναι σε διαρκή διαμάχη γιατί ενοχλούν τους απέναντι από τη πίσω πλευρά που θέλουν να τα κόψουν. Από την άλλη οι συμπαραστάτες των δέντρων δεν πρόκειται να προβούν σε μια τέτοια ανώφελη ενέργεια. Το θέμα είναι σε διαρκή εκκρεμότητα από το 2003 που κατοικούν σ’ αυτό το μεγάλο σπίτι με το κήπο. Ενώ από την μπροστινή πλευρά του σπιτιού, όλοι οι γείτονες χρησιμοποιούν άνετα χωρίς φιλονικίες αυτή την μικρή και στενή οδό ως πάρκινγκ για τις καθημερινές τους ανάγκες.
Η Έλενα, ζωγράφος, ζούσε στα Εξάρχεια πριν έρθει στη Κυψέλη. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τη κέρδισε η Κυψέλη αν και τόσο πυκνοκατοικημένη. Δε θα γύριζε να ζήσει ξανά στα Εξάρχεια. Νιώθει τόση ασφάλεια που μπορεί να πετάγεται άνετα να αγοράσει τσιγάρα ακόμη και στις τέσσερεις η ώρα τη νύχτα. Τώρα πια ζει ήδη στη Κυψέλη δέκα χρόνια και τη βρίσκει μια ήσυχη και ασφαλή συνοικία χωρίς εγκληματικότητα και ναρκωτικά όπου τα παιδιά της μπορούν να μεγαλώσουν άνετα σε ένα κεντρικό και πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Ήδη το δημόσιο σχολείο στην οδό Τροίας που πηγαίνουν τα παιδιά της μια στάση πιο κάτω έχει περίπου 40% Έλληνες και 60% αλλοεθνείς από Αλβανία, πρώην σοβιετική ένωση, Αφρική και Ασία. Οι Αφρικανοί είναι λιγότεροι στη συγκεκριμένη γειτονιά σε σχέση με τις άλλες εθνικότητες.
Ο Σπύρος, γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε ως φοιτητής δυο δρόμους παραπάνω. Εργάζεται ως δικηγόρος και η συνοικία της Κυψέλης πέρα από το συναισθηματικό δέσιμο που έχει μαζί της, του κάνει τη ζωή ευκολότερη γιατί όλα είναι κοντά του και στο κέντρο για να μετακινηθεί. Νιώθουν ασφαλείς με τα παντζούρια τους να μένουν πάντα ανοιχτά και τη μοτοσυγκλέτα ξεκλείδωτη παρκαρισμένη στο στενό. Επίσης, οι έξοδοι τους τρεις φορές την εβδομάδα γίνονται με άνεση ενώ αν ζούσε με τη οικογένειά του σ’ ένα προάστιο θα ήταν πιο δύσκολες και αραιές.
Οι εικόνες της Κυψέλης τρέχουν στο μυαλό του από τα πολλά νεοκλασικά της Τήνου, το σπίτι του Κανάρη και της Κοτοπούλη, στο παλιότερο bar της Αθήνας“Aurevoir” (1958), στο κινηματογράφο Αελώ ως και την ηθοποιό κυρία Καλουτά να βγαίνει βόλτα Κυριακή εννέα το πρωί χαμηλά στη Φωκίωνος Νέγρη και να χαιρετά το κόσμο σαν ζωντανό μνημείο. Του αρέσει όλη η κίνηση και η βαβούρα του κέντρου ενώ για πολλούς άλλους είναι μειονέκτημα. Το πεδίο του Άρεως και η Φωκίωνος Νέγρη ως ανοιχτοί και πράσινοι χώροι είναι κοντά τους για έναν περίπατο. Τα παιδιά το 1975 μπορεί να έπαιζαν παιχνίδια στους δρόμους της Κυψέλης και έκαναν ολυμπιακούς αγώνες κάτι που τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να κάνουν. Δεν υπάρχει κενός χώρος ούτε για αντιπαροχή. Τα περισσότερα σινεμά έγιναν σούπερ-μάρκετ ενώ αυτά που παραμένουν στη θέση τους είναι ακόμη τα θέατρα.
Πράγματα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή στη Κυψέλη θα ήταν η οριοθέτηση πάρκινγκ, μεγαλύτερα πεζοδρόμια, πεζοδρομήσεις, απαλλοτριώσεις και λύση για τα εγκαταλελειμμένα σπίτια ώστε να μη γίνονται εστίες μόλυνσης. Αν και υπάρχει διεθνή κουζίνα στη Κυψέλη λείπει το καλό φαγητό.
Ο Σπύρος και η Έλενα είναι διαθέσιμοι να κινηματογραφηθούν για λίγο αν χρειαστεί για το σκοπό του ντοκιμαντέρ μας. Η Φωτεινή διαθέτει τα στοιχεία επικοινωνίας τους. Ο Δημήτρης και η Φωτεινή βιντεοσκόπησαν μέρος της συνέντευξης. Σ’ αυτή τη συνέντευξη γνωριμίας συμμετείχαν η Φωτεινή, ο Δημήτρης και η Αναστασία για περισσότερες διευκρινήσεις.
Αναστασία
